Reflection: Two Choices

Grab the opportunity every opportunities grab it this is the best way of gaining lesson, knowledge and experiences. Every opportunity is a gift comes from God. He wants us to claim and use it for our own possession in good or proper way. Every people have this kind of gift from God, because God is generous. He wants us to experience the life of being a human with freedom. He wants us to share the things and learning that we have for the sake of other people who doesn’t have this kind of blessing. Some times the opportunities that God gave to us are to many, that why came out to this decision making to choose among those choices or opportunity that Gods given to us. This God’s generosity trying to tell us how the choices that we made make us a good person. Choices are a partner of responsibility. For examples, you made you choice to be the president of the Philippines the responsibility comes after this decision. In my life as seminarians the gift that god gave to me is quite big. I have to take care of it because he trusted me to be a responsible person to all the things that he wanted me to done or to accomplished it. In this story his father wanted him to play the baseball so he asks the boys which is the player if they can accept Shay as their teammates. The boys answer “why not?” again this a opportunity for Shay although he don’t know how to handle a baseball bat now the responsibility is on him if he do not make a home run their may be got lost. He tried his best until on time he got it. This is it; responsibility is a partner of choices. He decided to join he got the responsibility although he don’t know it they still won because he grab the opportunity.

Reaction on We will see what happen

All the things that we wanted may have a plan, this is the best way that an individual can do for our own benefits. We need a plan for ourselves for the benefits of our days. But sometimes there is something that we didn’t expect may it e good or bad for us. We did not plan it but it is still and always coming. “We will see what happen” in this story the passenger has their own plan to be at Norfolk, Virginia. But there is this problem came into the plan of the entire passenger. The only thing that the passenger can do to this problem is to disobey their plans to be here and to continue going to Virginia. But the passengers still wanted o go at Norfolk. They want to follow their plan for that particular day and see what happen. In spite of this technical problem of the air plane they still arrived at Norfolk.

The lesson that I wanted to share to you about this story are: always plan your day, your whole life and see what happen. Make your day as if it is the last and if you disobey your plan you will never know what things may happen may it be good or bad. We cannot control others. We just need to have trust to everyone.

My own insights bout the educational Technology

The earlier times, when the people are not yet discovered the technology by themselves. They use to do things by manual ways. They used to teach through manual communication, through explanation and manual discussion. In this time the education, idea, knowledge is not easily passing to everyone. It’s hard because it is slow, low quality and sometimes they misunderstand the point of the teacher.

Now a day the knowledge, idea, and opinion are now easy to share to and everyone because of what we called “Educational Technology” this matters help a lot in field of education it helps the education by making it easily to teach and understand.

But my own experience about this Educational Technology, it really helps us a lot. I don’t need to go and search a book that I need in the library because now we have internet, all the information’s that you need, in just one click you will got it. I don’t need to search some of the examples because their in the power pint of my teacher he/she ma insert it as easy as that.

Meanwhile this Educational Technology may also give bad habits and some bad things. For example, now a day we have a “computer teacher” what I mean is the computer that can teach. Sometimes the technologies teach you something that will lead you to wrong answer ad confusion about the real truth.

Hsitory of my life

My name is James Gomez a child of Estanilao Katipunan and Suzeth Gomez and they are not married. I was born on January 4, 1992 at Mandaluyong City. My father has a wife already and they have sons the daughter until the time that his wife died. Then he courted my mother, my mother was a maid at the house of my father. That’s why I am here. Our province was at Antique at haggang ngayon hindi pa ako nakakapunta rito. My father and my mother are not married that’s why my last name and my siblings also was Gomez. My father was old already I think about 50 and up was his age when the time he courted my mother, and my mother was about 24 years old only. We are living at a normal place where the market, school, church and relatives were near to us. I remember at this age I love to stay in the house because I felt comfortable every time I saw our house. All my ninang and ninong died early because of their age. So I grow up without any ninong or ninang.

At the age of two years my mother again gave birth to a baby girl named Jenelyn, she was my sibling the only girl in our family. We are both using the last name of my mother because they are not yet married still by this time. After one year again it followed again another baby boy name Julius. And two years after another one again named Jake.

We are sharing at the same bottle of glasses because of lack of budget. We are very obedient to our parents because they gave us all we want. I love playing anything especially toys like small cars together with my friends. I remember one time because of playing we accidentally burn the house of our neighbor. My friends are all near to me most especially at the age. We are really close to each other sometimes we are sleeping together at the same house we use to play cars. We usually build a house for ours to rest. We are also playing pinoy games like; outan, outan base, playing marbles, sipa, tumbang preso, and many more. In a friend relationship hatred was normal to all because of some ingitan. Masaya ang maging bata dahil wala kang masyadong iniisip lalo na ang problema sa pera kung saan karamihan ay nakakaranas ngayon ng ganitong paghihirap.

Hindi ko rin makalilimutan ang unang beses at palagay ko ay ang huling pagkakataon na pinagalitan ako ng aking tatay. Kakatapos ko lang manood ng television at nais kong lumabas, nakita ako ng tatay ko habang ginagawa nya ang nasira naming electric fan sabi nya; “lalabas ka na naman tulungan mo ako dito hawakan mo itong electric fan. Ang babaw diba? Ganyan ang tatay ko bihira lang magalit kung magagalit man sandali lang.

Ito sa aking palagay isa ito sa mga issues ko, isang araw namalengke ang nanay ko tapos pag uwi nya may dala syang bagong tsupon para sa bote ng mga bata. Napansin ko na medyo iba ang kulay kulay brown. Hindi kasi ako nasanay na ganoon ang tsupo kaya mula noon hinding hindi na ako umiinom sa bottle ng bata at hanggang ngayon ayaw na ayaw ko ng gatas. Marami akong kalokohan ng bata ako yung iba hindi ko na maalala. Naaalala ko rin noong unang araw ko sa school ayaw na ayaw kong pumasok sa classroom kung saan ako dapat mas gusto kong pumasok kung nasaan ang kaibigan ko ang hirap. Talagang pinilit ko ang tatay ko hinila ko sya ng hinila. Hanggang sa mapagka sunduan nila (ng tatay ko at ng mga teacher) na doon nalang ako pumasok sa classroom na gusto ko kasi nandoon ang kaibigan ko.

Halos lahat ng gusto ko nasusunod noong bata pa ako. Naalala ko ulit na takot na takot akong nasasaraduhan ng pinto na baka hindi na akong makalabas muli. Hindi ko makalilimutan noong napulot ang susi ng pintong ginagamit namin sa school. Halos 30 minutes kaming naghintay sa loob ng room para lang mabuksan ang aming pinto takot na takot talaga ako. Isa pa noong grade 1 one ako galit nagalit ang aming teacher habang nagtuturo dahil walang nakikinig sa kanya. Kaya para patigilin kami limabas sya na classroom at nilakan kami ng pintuan. Hindi ko alam ang gagawin ko kaya nandoon ako sa bintana nagsisisigaw na buksan na ang pintuan. Halos 30 minutes rin ang aking pagsigaw haggang dumating ang aming teacher, sabi nya; “ang galling talaga ni _______ (pangalan ng classmate ko matalino) hindi nya sinayang ang oras nag practice syang magbasa rinig na rinig ko sya doon sa canteen”. Ako hindi nya narinig matapos akong mapaos sa kakasigaw ng; “mam, buksan mo na po ang pinto tatahimik na po kami hindi na po kami uulit” at matuyuan ng luha sa kakaiyak. At ang huli ay sa bahay ayaw na ayaw kong isinasarado ang pinto pag naliligo, baka madulaas ako ng hindi nila alam. Uso rin sa amin noong grade 1 one yung wrestling madalas kaming nanonood noon pag uwi galling ng school. Naaalala ko pa noong nagalit ako sa classmate ko kasi kinuha nya ang aking crayola, binihat ko syan at ibinato sa mga classmate ko.

Pumasok rin sa isipan ko ang gumawa ng bahay sa loob lamang ng 8 hours o sabihin na nating isang araw. Ang yabang yabang ko talaga dati narealize ko by the age of 9 nine namahirap talagang gumawa ng bahay dahil kaylangan munang patuyuin ang semento bago gawin ang mga susunod at kaylangan pantay ang mga hollow blocks. Naaalala ko rin noong grade school palang ako particularly noong grade 1, 2, 3. Madalas akong naiihi sa shorts ko ayaw kasi kaming payagan ng teacher naming na mag C.R kaylangang sabay sabay. Naaalala ko rin na lilink ako sa classmate kong babae na kapit bahay naming inaasar panga nila ako na imbitahan ko raw siya sa birthday ko.

Grade 2 two naman ako noong magkaroon ako ng parang mga kulugo sa kamay. Madalas kasi kaming magkakaibigang manguha ng mga palaka at butete sa malapit na kanal sa may condominium na malapit sa amin. Galit nag alit ant tatay ko sa akin dahil ayaw ko parin daw tigilan ang ginagawa ko. Kaylangan kong butasin ito para lumabas ang mga tubig sa loob at lalagyan ng katialis. I think a year after this nakita ko ang tatay ko ng may sugat sa batok sabi nya tinamaan daw sya ng bato dahil active rin sya sa mga rally.

Namatay ang tatay ko when I was grade 2 two. Nakita niya ang pamangkin ko na may laruan tamiya yung let’s go. Sabi nya ibibili daw niya ako nun sa next Friday. One Saturday ayaw nyang kumain all the day. Palagi nyang sinusundo ang mama ko every night galing ng trabaho. But this night was unusual dahil ang tatay ko nadoon nakahiga lang sa upuan. My mother told me kung kumain na ba sya sabi ko hindi pa kasi hindi talaga. Nag alala na ang mama ko kaya agad syan dinala ng hospital inihabilin nya kami sa mga kapit bahay namin na usually relatives naming. At that time wala kaming kasama sa bahay. I ask my mother if we could visit my father in the hospital, he told me no dahil bawal daw ang bata roon. Until Friday morning came April 21,2000 my steps brother ang nagbabantay sa kanya in that morning and also ito rin ang araw kung saan lalabas na sya at uuwi sa bahay ng step brother ko kasi mainit doon sa bahay namin. The wife of my step brother already cleaned the house. Yesterday because we know that he will come back this Friday. In that morning my step brother goes home because he wants to go for comfort room. After that at around 6am my step brother goes back to the hospital. And at around 7am we got a call from my step brother that my father died already. The last time I saw father a live was that Saturday and the last message that I heard from him was “bantayan mo ang mga anak ko” he told the wife of my brother. Hindi na nya nabili ang tamiya ko. Naaalala ko rin noong binili ako ng tatay ko ng bag na may gulong walang pang 6 months nasira ko kaagad tumatawid kasi ako ng kalsada ng biglang mabanga ang bag ko ng isang tricycle. Ayun inayos nya kaagad pag uwi ko. Naaalala ko rin noon ang ming fire drill palaging ako ang nauunang makalabas ng room at pati ng school. Naaalala ko rin noon na pag nakalista ka sa noisy maghuhubad ka sa harap ng classroom.

Grade 3 ako ng medyo matauhan dahil kaylangan kong tangapin na wala na ang tatay ko. Natuto na akong pumasok at umuwi ng mag isa. Naaalala ko rin noong nalagyan ako ng tae sa damit ng classmate ko. Napag isip isip rin namin ng mga classmate ko nag magpunta sa sementeryo kung saan nakalibing ang tatay ko. Pag katapos na pag katapos ng klase umalis kaagad kami para pumnta sa aming misyon. Nag makarating kami roon hindi naming Makita kung saan ito matatagpuan nakalimutan ko na rin kasi. Kaya bumalik nalang kami at umuwi sa kanya-kanyang bahay. Ngunit hindi pa kami nakakalayo nagusatan ang classmate na si Nikki Mansueto matapos syang maglaro at magpa lundag-lundag sa mga drainage hole habang papauwi kami.

Grade 4 ako ng makilala ko si Czarina Mae Dizon bagong kaibigan, classmate ko sya. Sya yung crush na crush ko. Dito rin nakakita ako ng mga teavher na nag aaway away. Kakaiba diba? Nahubasaran nga yung isa kong teacher matapos silang magsabunutan dahil sa utang na hindi mabayaran. Dito rin naramdaman ko ang passion ko sa pag patay ng sunog ditto ko na experience yung pumunta sa mga sunog. Isa pa pinagbayad kami ng teacher ko sa English kasi sabi nya magluluto raw kami. Ngunit hanggang ngayon wala paring nangyayari. Ito rin ang time na naingganyo ako sa mga schoolmate kong sumasayaw.

Grade 5 ako ng ma link ako ng todo todo sa isang babae. Paborito kong gawin ang mag iwan ng sulat sa hagdanan pag may dumaan pupulutin at babasahin iyon. Tapos hahanapin nya kung saan nang galing tapos lilingon ako at kakawayan ang nakapulot ng sulat doon nag uumpisa ang pakikipag kaibigan. Malas lang kung ang makapupulot ay ang mga teacher na dumadaan diba? Sa taon ring ito nakilala ko si Ahlia, Farah, Maricris, at Alicia sila ang mga kaibigan kong kakaiba. Umiyak pa nga si Ahlia ng malaman nyang hindi ko sya crush. Bakasyon ng taon na ito napunta ako sa Baguio ibang experience ang naranasan ko rito dahil ito ang pinaka malayong lugar na napuntahan ko. Matapos ito na akit ako ni Mama Mary at napa punta ako sa Don Bosco Youth Center (DBYC) noong August 10, 2003 dito mas lumawak ang aking pag iisip sa alahat ng bagay; sa pag aaral, paglalaro, pakikitungo, pagdarasal, pakikisama at pagmamahal. Dito rin sa palagay ko nag simula ang aking bukasyon sa pagigiging Salesyano ni Don Bosco. Na experience ko rin rito ang unang sampal sa akin ng babae si Melisa Jane Pabellano. Nagkasalubong kami sa kantin at ayun tapos ako. Ang nakakahiya pa kasama nya si Maricris.

Grade 6 isa sa mga hindi ko makalilimutang panahon ng buhay ko naramdaman ko nag bibinata na talaga ako. Ngunit sa porma ko mukhang hindi dahil sando everyday, shorts everyday, tuck in everyday. Kakaiba di ba? Naalala ko rin ang kaibigan kong sa Maricris binigyan nya ako ng singsing na silver tapos naiwan nya sa akin kinabukasan ibabalik ko na sana kaya lang nandoon ang nanay nya kasama nya. Sumunod na araw sabi nya aking nalang daw. Kaya lang nahiya ako kaya ipinamigay ko nalang sa mga classmate nyang section 1. Hindi ko rin makalilimutan ang aming graduation late pa nga ako. Ang unang beses na sumayaw ao sa competition hindi ko makalilimutan si Maricris sa picture namin kasama ang kanyang parents. Naalala ko rin noon na hindi ako nag a underwear pag pumapasok sa school especially noong preparatory stage pa ako. Madalas akong nasa labas ng room dahil sa naglilinis ako at nag didilig na halaman sa loob ng buong campus namin. Paki ang paglilinis at pag aayos ng mga libro sa library namin ginawa ko na. nang bakasyon ring ito natuli ako ang saya ang dami kong experience rito nakata ko ang batchmate ko sa tulian nalaglag sa kanyang hinihigaan habang nakikinig ng walk man. Sugurado akong masakit yon dahil nakaipit pa ang mga gunting sa kanyang pag kalalake.

MAY HIGH SCHOOL LIFE

Marami akong experience dito syempre naranasan kong mag hated ng babae sa bahay nila, manlibre, mag cutting, makakuha ng grade na 65 sa card. Makita ko rin ang sarili ko s pagiging isang leader. Sa paglalaro ng football hindi ko talaga iniwanan. Nanligaw rin ako sa katunayan 8 walo na ang naligawan ko as of high school. Naging vice-president ako noong 2^nd year at 3^rd year ko sa school. Naranasan ko ring umunom. Umuwi ng gabing gabing. Ang manood ng pornography ay normal lang para sa mga batang katulad ko. Hindi rin ako umaatin ng mga activities sa school. Matapos ang 1^st year ko ditto. Nagbago na ang lahat nag aral na ako ng mabuti. Napasali ako sa Youth for Mary and Christ (YMC). 3^rd year ako ng magkaroon ng cell phone at naadik ako dito, 2nd year high school ng makilala ko si Cheetey Simbulan. Classmate nya si Maricris, si Cheetey ang ka text ko mag damag hanggang umaga. Isa rin sya sa mga niligawan ko.

MY SEMINARY LIFE

Dito sa seminaryo wala naman akong masyadong problema. At naniniwala ako na wala pa naming issues na dumadating sa akin. Marami akong natutunan dito particularly sa aking sarili. Marami akong na realize rito sa mundo. Mas nagging magaling ako sa pakikipag usap at pakikisama sa mg tao particular sa mga kabataan na pinaka focus ng mga Salesyano. Mas gumaling ako sa sports at pag aaral. Nababalanse ko ang lahat sa araw-araw. Mas nagging open minded na ako, hintulad ng dati na basta makapag desisyon ay tapos na. mas naghangad akong kayaking talunin ang aking sarili. Nakaktugtugnarin ako ang piano.